Słów kilka o rzucewskiej osadzie

Planowana 16 maja Noc Muzeów, podobnie jak w innych muzeach, nie odbędzie się. W czasie poprzednich spotkań z tej okazji mogliśmy posłuchać opowieści o: dawnych mieszkańcach Rzucewa, o Szlaku Cysterskim i kościołach na Ziemi Puckiej, procesach czarownic na północnych Kaszubach i wojownikach sprzed 2 tysięcy lat.
W tegorocznej edycji chcieliśmy opowiedzieć „o tajemnicach rzucewskich garnków” czyli jak je robiono i ozdabiano, jak wyglądały pierwsze naczynia i co w nich przechowywano. Pierwsze naczynia z rzucewskiej osady pochodzą z połowy IV tys. p.n.e.. Do ich wyrobu używano gliny z dodatkiem potłuczonych kamieni lub pociętej trawy. Małe naczynia wyrabiano z jednego kawałka gliny, większe formowano sklejając z sobą wałki lub taśmy. Powierzchnie naczyń starannie wygładzano. Pierwsze naczynia miały ostro zakończone dna, stały one w paleniskach do czasu kiedy całkowicie nie popękały. Naczynia z późniejszego okresu miały różne formy i wielkości. Formy, małe, półkoliste lub w kształcie rynienki używano jako lampki w których spalano tłuszcz foczy. Powierzchnie naczyń są bogato zdobione przy pomocy: odcisków sznura, ptasiego piórka lub linii rytych. Na listwach plastycznych naklejanych na powierzchnie naczyń widoczne są nieraz odciski linii papilarnych dawnych garncarzy. Na powierzchniach odkrywamy niekiedy odciski traw i chwastów rosnących w pobliżu dawnej osady. Jak trudno jest wykonać kopie dawnych naczyń, przekonują się uczestnicy warsztatów garncarskich organizowanych w Parku Kulturowym w Rzucewie. Badania glinianych rzucewskich garnków jeszcze trwają. Nie wiemy jakie potrawy w nich gotowano. Mieszkańcy osady jedli to co upolowali, wyhodowali, złowili lub zebrali w pobliskich lasach. Badając ślady lipidów czyli tłuszczy, które mogą przetrwać w ściankach naczyń tysiące lat, można było ustalić jaka była pierwotna zawartość niektórych garnków. W misach znaleziono woski roślinne pochodzące z liści lub owoców, w innych rozpoznano tłuszcze zwierząt wód słonych czyli fok lub morświnów.